Bazı insanlar vardır; bir şehrin kalbinde iz bırakır, bir sokağında yankılanır, bir türküsünde yaşar.
O insanlar yaşarken fark edilmez belki ama gidince şehir sessizleşir.
Ağrı da bugün sessiz… Çünkü İsmet Abi artık aramızda değil.
Uzun süredir hastalığıyla mücadele eden, tedavi için bir süredir Isparta’da bulunan İsmet Koçkar, orada hayata gözlerini yumdu.
Haberi duyan her dostunun yüreğine bir hüzün çöktü.
Çünkü bu şehir bir yazarını, bir şairini, bir eğitimcisini kaybetti.
Ama hepsinden öte, bir gönül insanını, bir ağabeyini kaybetti.
Biz ona hep “İsmet Abi” derdik.
Her zaman güler yüzlü, her zaman sıcak, her zaman samimi…
Bir çay içiminde bile sana bir türkü öğretir, bir şiir hatırlatır, bir hikâye anlatırdı.
Ağrı’nın halk kültürünü sadece yazmaz, yaşardı.
Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü döneminde, bu şehrin sesini kayıt altına alırdı.
TRT repertuvarına giren türkülerinde, halk ezgilerinde, köy düğünlerinde onun izini görmek mümkündü.
Küpkıran Ovası, Oy Eleşkirt, Sine Sine, Sabah Oldu, Uyan Güleen…
Bunlar sadece türküler değil, İsmet Abi’nin yüreğinden taşan duygulardı.
Ağrı’nın soğuğunda bile insanın içini ısıtan bir sevdanın melodileriydi.
O türkülerde hem bir acı, hem bir umut, hem bir hasret gizliydi.
İsmet Abi, acıyı da severdi; çünkü biliriz, acıyı sevmek bu toprakların insanına özgü bir derinliktir.
Onunla bir kere oturup sohbet eden bilir;
sözleri yumuşaktır, sesi içtendir, kalbi geniştir.
Yorulmazdı anlatmaktan… Ağrı’yı, Eleşkirt’i, köyleri, insanları…
Bir şehrin ruhunu satırlara dökerdi.
“Bir gün bu şehir beni unutur ama ben bu şehri unutmayacağım,” demişti bir sohbetinde.
Şimdi o cümle, içimizi burkan bir hatıraya dönüştü.
Isparta’da toprağa verilecek belki ama emin olun, İsmet Abi’nin kalbi hep Ağrı’da kalacak.
Küpkıran’ın sabah rüzgârında, Eleşkirt’in sisli dağlarında, Ağrı’nın türkülerinde hep onun sesi yankılanacak.
Bu şehir, onun kadar sevdalı bir evladı kolay kolay bulamayacak.
Bir kültür emekçisini, bir şairi, bir dostu, bir abimizi uğurladık.
Ama onun türkülerini, dizelerini, sevdasını değil… Onlar yaşamaya devam edecek.
Çünkü o, yalnızca bir insan değil; bir dönemin, bir kültürün, bir duygunun adıydı.
Isparta’dan yükselen veda haberiyle Ağrı biraz daha sessizleşti.
Ama biz biliyoruz ki, İsmet Abi’nin sesi susmadı — sadece başka bir diyara karıştı.
Her Ağrılı, her türkü seven, her halk kültürüne inanan insan, onu kalbinde yaşatmaya devam edecek.
Mekânın cennet olsun İsmet Abi…
Senin adın da, sesin de, sevdan da bu şehirde hiç unutulmayacak.
