PKK’nın feshi ve silahların imhası sürecin çok önemli bir ayağını oluşturuyor sadece. Evvelemirde olması gereken bu elbette.
Diğer ayağını da koşulsuz bir demokratikleşme hamlesi oluşturuyor. Yani “Hepimiz eşitiz Türkiye” anlayışı üzerinden hep birlikte inşa edeceğimiz yeni ve güçlü bir demokratik Türkiye.
“Türkiye Yüzyılı”nın inşa süreci…
İkincisi, birincinin şartı değil, ama devamı ve zorunlu sonucu.
Birincinin olmaması, ikinciye geçişimizi engelleyen başat bir faktör ama ikincisini cesaretle inşaya koyulmadığımızda da birincisinden kurtulma şansımız çok az.
Şartlı bir süreç yok.
Şartlara bağlanmış bir pazarlık süreci yok.
Demokratikleşme silah bırakmanın şartı değil elbette. Ama demokratikleşme adımıyla süreç cesaretle tamamlanmazsa silah hep birilerinin Türkiye’ye karşı kullanacağı bir koz olarak kalır.
O vasatı temelli ortadan kaldırmak lazım ki süreç başarıyla hitama ersin.
Kalıcı barışı inşa etmenin son düzlüğüne varmışken taraflar birbirine güveni sağlayacak cesur adımlarla süreci taçlandırmalıdırlar.
Herkes üstüne düşeni yaptığını somut olarak gösterdiğinde sorunun kalıcı çözümü için gerekli olan güven iklimi de kendiliğinden pekişir.
Her bir adım beraberinde çok daha büyük adımları getirir ve sorun fazla uzamadan çözüme kavuşur.
Bu irade belirmiştir.
Altın fırsat önümüzde duruyor.
Bu fırsatı tarihi kazanıma dönüştürecek cesur liderlik mevcut.
O yüzden vakit kaybının yol açacağı yeni sorun alanlarının belirmesine izin verilmemelidir.
Başka bir deyişle, düşman parmakların ve gözlerin müdahil olup bozgunculuk yapmalarına elverişli enfekte bir ortamın oluşmasına zinhar izin verilmemelidir.